The Bridges of Madison County

It is strange when a book in English (The Bridges of Madison County) inspires thought in Punjabi.
When the thought first came , it was written, and then adjudged to be too tacky to be shared. S.m.a.r.t thought otherwise, and has inspired me to put this on the blog. She says the brickbats can be directed to her(but then, of course, we do know that all the readers are too polite to offer brickbats even when they are due.)

So here goes, with reference to context - The Bridges of Madison County.

ਤੇਰੀ ਯਾਦ

ਮੈਂ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰਖੀ

ਇਕ ਦਿਨ ਹਵਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਯੀ

ਤੇ ਬੋਲੀ

ਸੁਗਨ੍ਧੀ, ਬਨ੍ਦ ਪੋਟ੍ਲੀ ਵਿਚ ਸਾਹ ਨਹੀ ਲੈ ਸਕਦੀ

ਐਨੇ ਮਰ ਜਾਨਾ

ਤੇ ਮੈਂ

ਓਦੀ ਗਲ ਮਨ ਕੇ

ਤੇਰੀ ਯਾਦ

ਹਵਾ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕੀਤਿ

ਹੁਣ ਸਾਮ੍ਭੇ

ਯਾ ਪਰਸ਼ਾਦ ਵਾਂਗਨ ਵਂਡ ਦੇਵੇ
ਮੇਰੇ ਜਯੇ ਹੋਰ ਕਮਲਯਾਂ ਨੁ

ਹਵਾ ਦੀ ਮਰ੍ਜ਼ੀ ..

ਮੇਰੀ ਪੋਟ੍ਲੀ , ਮੈਨੁ ਪਤਾ ਹੈ

ਚਿਟ੍ਟੀ ਤੋਂ

ਗੁਲਾਬੀ ਹੋ ਗਯੀ ਹੈ.

तेरी याद
मैं सांभ के रखी
इक दिन हवा मेरे कोल आयी
ते बोली
सुगन्धी, बन्द पोट्ली विच साह नही लै सकदी
ऐने मर जाना
ते मैं
ओदी गल मन के
तेरी याद
हवा दे हवाले कीति
हुण साम्भे
या परशाद वांगन वंड देवे

मेरे जये होर कमलयां नु
हवा दी मर्ज़ी ..
मेरी पोट्ली , मैनु पता है
चिट्टी तों
गुलाबी हो गयी है.

Your memory

was in safekeeping.

Untile one day

the Wind came to me

and said,

"Fragrances cannot breathe in closed knapsacks."

Obligingly, i handed over

your memory to her

For safekeeping

Or, to give away as holy offering

to other mad people like me.

What do i care?

For i know

that my knapsack, once white

is pink now.

*****************

So there, i still think its hideous(and no, am not fishing for compliments here), but there it is, for you to suffer.